Հայկական ունայնութեան կործանարար դերի պատճառավ հավիտեանս կրած ենք դիվանագիտական պարտութիւններ

Ես քաղաքականութեան մեջ անձնական նկատումներով չեմ առաջնորդուիր՝ բայց կարծես Հայ ազգին մեջ մինակ ես այդպես եմ

Լիբանանի ոչ Հայ մարդիկ որ քաղաքականութեամբ կը զբաղուին բավականին հասուն են հասկննալու թէ լռիվ կապեր խզել հասկացողութիւնը կը պատկանի միայն ամաթոր սիրողական ոչ հասուն մարդոց իսկ նման իրապաշտ պրակմաթիկ գործնական բարդ ոլորտի մը համար պարտավոր ենք մնալ առավելագույնս խոհեմ ճկուն շրջահայեաց իմաստուն կշռող ամեն տուեալները շատ սառն հաշուի առնող

Դժբախտաբար ու ցավոք սրտի 90% պարագայի երբ հանդիպած եմ Հայերու որոնք այս ոլորտին մտած են այս բոլրոը կը պնդեն դիտարկել անձնական Եկօվ՝ իրենց եսեն առաձնորդուելով՝ կարծես ենդաթրելով թէ նման պահուածք իրենց շրջապատին մոտ կը ստեղծէ "ուժեղ մարդու"՝ "հաստատակամ մարդու" "հպարտ երկաթեայ մարդու" տպավորութիւն

Հպարտութիւնը վատ բան չէ սակայն դարձած է տոկմա՝ պաշտամունք՝ ինքնին նպատակ ու հասած ունայնութեան՝ փառամոլութեան ու նույնիսկ գոռոզութեան աստիճան

Ու նման իրավիճակի մեխ մեր առողջ դատելու կարողութիւնը կանհետանայ՝ երբ մեր որոշումները կառաջնորդուին մեր զգացական ոչ իրաապշտ էութեամբ

Բոլորս ալ ունինք Ego իկո՝ ես ալ ունիմ՝ ու անհնար է այդ իկոն ջնջել մեր մեջեն՝ ես ուրիշներնե տարբեր չեմ ու իմ եիկոս ալ հսկայ է՝ սակայն տարբերութիւնը իմ պարագային այն է որ կը վերահսկեմ,կամ ավելի ճիշդը կը փորձեմ վերահսկել - քոնթրոլի տակ պահել - ուշադիր ըլլալ ու հետեվիլ իմ Եկոին՝ որպեսի չի դառնայ անվերահսկելի ու սանձարցակ, միշտ ուշադիր եմ որ ան չի դառնայ գերիշխող՝ տիրապետող, զինք մի կերպ կը համոզեմ՝ ի հարկէ շատ շատ անգամ ես ալ զոհը կը դառնամ իմ իկոիս՝ սակայն գոնէ ես զգույշ եմ որ իր ազդեցութիւնը ինչքան հնարավոր է նուազեցնեմ՝ զինկքը համոզեմ՝ "ինչքան իրապաշտ եւ գործնական եմ" ըսեմ ես ինձ որպեսի իմ Իկոս համոզեմ

Սակայն ինչքան միշտ զարմացած եմ՝ Թէ Լիբանահայ մարդոցմէ ու թէ Հայաստանի մեջ՝ երբ տեսենլով թէ ինչպես մեր քաղաքական դաշտին մեջ գեռակշիր են երազկոտները "Հպարտ" ունայնները (vanity) ինքնահավանները իրականութիւնէ կտրուողները՝ որոնք երբեք կարող չեն ընդունիլ իրենց սխալները

Ու ի զուր չէ որ մեր քաղաքական դաշտը կաթուածահար է ու ամուլ՝ մեր դիվանագիտութիւնը միշտ ձախողած՝ ռոմանթիկ՝ երազկոտ՝ զգացական՝ հեշտ խաբուող՝ միշտ մեզ խաբած են

Ի զուր չէ որ տոկմաթիզմը անթակոնիզմը ամբոխավարութիւնը ծայրահեղութիւնը բոբուլիզմը մանիպուլիզմը գերակայ են ու տիրապետող ու բանականութիւնը մեր ազգին մեջ չունի իրմով հետաքրքրուողներ

Երբ կիշխէ իկոն վերածուելով ունայնութեան կը դառնաս անկարող սխալներդ ընդունելու եւ զանոնք փորձել ուղելու՝ անկարղ սխալներդ նկատելու՝ կը դառնան համառ ու անուշադիր՝ չափեն ավելի ինքնավստահ ու անզգույշ սխալներէ խուսափելու՝ անհաշուարկուած  ու պոռատախոս հայտարարութիւններով